Puisi Kedamaian

Perlahan ku dekap kehangatan dalam keheningan malam . . .

Ku rebahkan raga ini pada setiap sudut kesunyian . . .

Menggapai sebuah puncak kedamaian hati . . .

Mencairkan kebekuan dalam ruang kehampaan . . .

Hingga tak pernah sejenak raga berhenti ungkapkan bahagia . . .

Tak pernah juga sang waktu hapuskan keabadian . . .

Bumi selalu menyimpan misteri kehidupan . . .

Menciptakan sebuah anugerah tanpa henti . . .

Tatkala seribu bayangan redup menyelimuti . . .

Tanpa keraguan senyum mentari pancarkan kehangatan . . .

Riuh kebencian yang kian meredup meninggalkan senyum . . .

Seberkas khilaf bagai karang yang menjulang . . .

Menebarkan sejuta kata pada bingkai hati . . .

Langkah kaki tak kan berhenti tanpa bayang angan . . .

Meniti sebuah jembatan sempit menuju lorong kebahagiaan . . .

Hingga perlahan sang fajar pancarkan kemilau sinarnya . . .

Untuk menyambut satu sisi kehidupan pada jalan kedamaian . . .